Diagnose^1,2

Urticaria wordt door huisartsen en dermatologen meestal op het blote oog herkend. De anamnese is gericht op het onderscheid tussen relatief ‘onschuldige’ en ernstige vormen van urticaria en/of angio-oedeem op basis van:

• de klachten. Hoe erg zijn de klachten en wanneer heeft men er vooral last van? Ook is het belangrijk om te weten of er naast de galbulten en jeuk nog andere klachten zijn, zoals tranende ogen, een dikke tong, benauwdheid, een opgezwollen gehemelte of koorts;
• omstandigheden of factoren die de klachten uitlokken of verergeren;
• of er familieleden zijn met dezelfde klachten;
• of men andere aandoeningen heeft, zoals eczeem, allergieën of auto-immuunziekten;
• de medicijnen die worden gebruikt;
• (veranderingen in) voeding;
• werk en hobby’s. 

Een biopt kan worden afgenomen als er twijfel bestaat of de huiduitslag urticaria is. Algemeen oriënterend bloedonderzoek wordt bij klachten van urticaria niet aangeraden. Als uit de anamnese en het lichamelijk onderzoek geen aanwijzingen worden gevonden voor een mogelijke oorzaak, dan heeft aanvullend onderzoek naar allergie, geneesmiddelenovergevoeligheid of bepaalde fysische prikkels beperkte waarde. Bij ernstige of bij aanhoudende klachten kan verder onderzoek wel zinvol zijn. Bij het optreden van angio-oedeem kan bepaling van C1-esteraseremmer-activiteit zinvol zijn. Helaas blijft de oorzaak van urticaria meestal onduidelijk.

_Referentie

_{1.    Farmacotherapeutische richtlijn urticaria, Nederlands Huisartsengenootschap, te raadplegen via https://richtlijnen.nhg.org/files/pdf/113_Urticaria%20en%20angio-oedeem_oktober-2019.pdf [2]
2.    NVDV, Multidisciplinaire evidence based richtlijn Chronische spontane urticaria, versie 3-12-2015, te raadplegen: https://richtlijnendatabase.nl/gerelateerde_documenten/f/11786/Patientenversie%20richtlijn%20Urticaria.pdf [3]}